786

زمانی نه چندان دور در انتهای حضور خود در ظلمت و تاریکی ناگهان روشنترین روزنه زندگیم را در دل تاریکی دیدم و همان روزنه امروز مرا به زندگی امیدوار میسازد...به راستی مفهمو واقعی لطف معبود چیست چرا من ناشکرم چرا فقط دلم میخواهد بهترین ها برای من باشد چرا نمیتوانم خوشحالی دیگران را ببینم .وقتی زیر ذره بین عمرم به گذشته نگاه میکنم خنده دار است ولی واقعیت تلخ بودنم را همراه با چیزی که به آن سرگذشت میگویند میبینم و تازه شروع به تفکر میکنم کجا بودم کجا رسیده ام کجا خواهم رسید.زمان با گذشتنش مرا آگاه به رفتن میکند اما چه چیز بهتر از این که آمدنم دست خودم نبود چرا رفتنم  به دست خودم باشد یعنی دوست دارم چشمم را که بستم لحظه دیگر نباشم و شروع جدید زندگی ام را شروع باشم نه فقط ماتم و نه فقط درد شروع مجدد برای زندگی کردن و زندگی بخشیدن و درک حقیقت که به مراتب با واقعیت ها تفاوت فراوان دارد .....من هنوز ایمان دارم روزی زندگیم دگرگون خواهد شد..

پ.ن: تعداد زیادی از دوستانم که دشمن من هستند از اینکه در سخت ترین لحظه ها هم عنان از کف نمیدهم ناراحت شده و یا سو استفاده میکنند... در تفکر من هیچ چیز ارزش ناراحتی را ندارد ما فقط بلدیم ادعای ناراحتی کنیم آن هم چون دیگران  را وادار کنیم به حالمان تاسف بخورند..

2..... برای کسی که کافی بسیار اندک است هیچ چیز کافی نیست...برای..

ورود به وبلاگ اصلی ما از اینجا فیلتر شکن و ........اینجاست